Παρασκευή 21 Ιουλίου 2017

Σκέψεις...

γράφει η Ναταλί Φουντουκάκη

«ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΤΩΡΑ»,  Έκχαρτ Τόλλε.

Αυτό που σκέφτεσαι σαν παρελθόν, είναι ένα αχνάρι μνήμης ενός προηγούμενου Τώρα, που είναι αποθηκευμένο στο νου. Όταν θυμάσαι το παρελθόν, ενεργοποιείς ξανά το Τώρα. Όταν σκέφτεσαι το μέλλον, το κάνεις τώρα. Το παρελθόν και το μέλλον προφανώς δεν έχουν δική τους πραγματικότητα. Όπως ακριβώς το φεγγάρι δεν έχει δικό του φως, αλλά απλώς αντανακλά το φως του ήλιου, έτσι και το παρελθόν και το μέλλον είναι μόνο χλωμές αντανακλάσεις του φωτός, της δύναμης και της πραγματικότητας του αιώνιου παρόντος.
Η πραγματικότητά τους είναι «δανεισμένη» από το Τώρα.
Όλη η ουσία του Ζεν συνίσταται στο να βαδίζεις πάνω στην κόψη του ξυραφιού του Τώρα, να είσαι τόσο ολοκληρωτικά, τόσο απόλυτα παρών, ώστε κανένα πρόβλημα, κανένας πόνος, τίποτε από όσα δεν είναι αυτό που είσαι στην ουσία σου, να μη μπορεί να επιβιώσει μέσα σου. Στο Τώρα, στην απουσία του χρόνου, όλα σου τα προβλήματα διαλύονται. Ο πόνος χρειάζεται χρόνο, δε μπορεί να επιβιώσει στο Τώρα.
Το κύριο σημείο εστίασης του φωτισμένου ανθρώπου είναι πάντα το Τώρα, αλλά, περιφερειακά, εξακολουθεί να έχει επίγνωση του χρόνου. Με άλλα λόγια χρησιμοποιεί τον ωρολογιακό χρόνο, αλλά είναι απαλλαγμένος από τον ψυχολογικό χρόνο. Μάθε να χρησιμοποιείς το χρόνο στις πρακτικές πλευρές της ζωής σου – αυτόν το χρόνο μπορούμε να τον ονομάσουμε «ωρολογιακό χρόνο» - αλλά ξαναγύρνα αμέσως στην παρούσα στιγμή, όταν τα πρακτικά ζητήματα έχουν αντιμετωπιστεί. Με αυτόν τον τρόπο δεν υπάρχει συσσώρευση «ψυχολογικού χρόνου», που είναι ταύτιση με το παρελθόν και συνεχής ψυχαναγκαστική προβολή στο μέλλον. Για παράδειγμα, αν έκανες ένα λάθος στο παρελθόν και μαθαίνεις από αυτό τώρα, χρησιμοποιείς ωρολογιακό χρόνο. Από την άλλη, αν εμμένεις σε αυτό το λάθος και αρχίζεις την αυτοκριτική ή νιώθεις μεταμέλεια ή ενοχή, τότε μετατρέπεις το λάθος σε «εγώ» και «δικό μου»: το κάνεις μέρος της αίσθησης του εαυτού σου. Τότε χρησιμοποιείς τον ψυχολογικό χρόνο, που συνδέεται πάντα με μια πλαστή αίσθηση ταυτότητας. Αν εστιάζεσαι υπερβολικά στο στόχο, ίσως επειδή επιδιώκεις την ευτυχία, την πληρότητα ή μια πιο πλήρη αίσθηση του εαυτού σου μέσα από αυτόν, τότε δεν τιμάς πια το Τώρα. Το υποβιβάζεις σε ένα απλό σκαλοπάτι προς το μέλλον, που δεν έχει δική του αξία. Τότε ο ωρολογιακός χρόνος μετατρέπεται σε ψυχολογικό. Δε βλέπεις πια, ούτε μυρίζεις τα λουλούδια στην άκρη του δρόμου, δεν αντιλαμβάνεσαι την ομορφιά και το θαύμα της ζωής, που ξεδιπλώνεται παντού γύρω σου.
Η παρούσα στιγμή είναι το μόνο που είχες, το μόνο που έχεις, το μόνο που θα έχεις ποτέ. Ποτέ δεν υπάρχει κάποια χρονική περίοδος, που η ζωή σου δεν είναι «αυτή η στιγμή». Έτσι δεν είναι..;

Βιβλιογραφία :  « Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΤΩΡΑ»,  ECKHART  TOLLE